Hoe lang boeren jullie op deze plek?

Onze vader verhuisde met zijn gezin en koeien vanuit Vleuten De Meern en begon hier zo’n 50 jaar geleden een melkveehouderij. Daarvoor was het een fruitteeltbedrijf. Gedurende een ruilverkaveling is er grond bijgekocht en dat was de basis om de melkveehouderij te starten.Wij zijn hem in 1993 opgevolgd.

Zien jullie veranderingen in die 50 jaar?

De grootste verandering is de aanleg van de woonwijk Passewaaij. Vanaf begin jaren tachtig is er veel veranderd aan deze kant van Tiel. We hebben geen boeren meer als buren maar burgers als buren. Ons land wordt omringd door Wadenoijen, de Lingedijk, de Groenestraat en Passewaaij.

Maken burgers gebruik van jullie ‘Melktap’ ?

Jazeker, niet alleen inwoners van Tiel die met de auto hier naar toe rijden en verse melk tappen van onze boerderij, maar ook wandelaars en fietsers uit de buurt. Zeker in Coronatijd: oma’s die langskomen met hun kleinkind, de kippen voeren, even op de tractor zitten en dan is het ommetje weer compleet.
Het is een heel laagdrempelige vorm van recreatie. Het is niks bijzonders maar toch leuk om te doen. In 2012 zijn we begonnen met open dagen. Juist omdat we veel burgers als buren hebben die onbekend zijn met het boerenbedrijf. Ze zien de koeien wel in de wei maar wat gebeurt er in die schuren? En wie zijn die mensen die de beesten verzorgen? En dan konden ze ook melk krijgen uit de tank.
En om dat wat meer te structureren hebben we de melktap opgezet.

Helaas moesten we stoppen met de Open Dagen want het concurreerde met andere werkzaamheden op de boerderij. Er zijn meer dan 150 Open Dagen geweest.

Zijn jullie gehecht aan deze plek?

Als boer ben je altijd gehecht aan je plek. In tegenstelling tot burgers pakken wij niet ons boeltje op om te verkassen naar elders. Onze hele ziel en zaligheid zit hierin. En het is ook iets wat Pa de Rooij op deze plek gestart is. Wij zijn hier helemaal geworteld.  Er gaan wel boeren emigreren maar dat is aan ons niet besteed. Wij zijn ook heel erg gehecht aan de gemeenschap Wadenoijen, aan onze verenigingen, onze buurt.
Nadat we het bedrijf van onze vader hebben overgenomen hebben we het steeds meer ingericht naar ons eigen beeld. Het is je bedrijf én je privé. Alles zit hier.

Denken boeren in generaties?

Dat wordt wel eens vergeten maar boeren denken altijd aan de lange termijn, nooit alleen aan nu of over 5 jaar. Boeren gaan niet voor het korte gewin. Hielke is bijvoorbeeld de 6^e generatie melkveehouder/boer. In onze families zijn 4 gezinnen met een melkveebedrijf die hopelijk weer “doorgegeven” kunnen worden aan de volgende generatie. Bij burgers en in de politiek ligt dat anders.

Hoe kijken jullie tegen de verschillende ontsluitingsplannen aan?

Als er een weg moet komen dan moeten we daar heel goed over nadenken. De Berenkuil voldoet niet meer, misschien was het wel voldoende voor toen. Maar daar kun je nu veel meer mee. Er is ruimte om het verkeer vanuit Passewaaij en Tiel goed door te laten stromen. Denk daar eens goed over na. Steek het geld in het ontwikkelen van een goede doorstroming daar. De kosten zullen lager zijn dan in het aanleggen van een weg door het landelijke gebied. Er komen zoveel procedures en onteigeningen. Dat kost veel meer geld.

Wat betekent het voor jullie als variant 1, 2 of 3 ontwikkeld wordt?

Ons land tussen het spoor en de Lingedijk noemen wij ons huisperceel. Daar kunnen we onze koeien weiden. Ze lopen daar lekker buiten en zo willen wij ook boeren want dieren moeten buiten lopen Wij hebben geen ander perceel waar dat kan. We kunnen natuurlijk mais aankopen of gras maar koeien weiden kan alleen hier. Wij zijn fanatieke weiders van onze koeien, dat is het mooie van onze melkveehouderij.
Als we ze hier niet meer kunnen weiden dan kom je aan de kern van ons bestaan.  Een weg door dit perceel is de doodsteek van ons bedrijf. Dan haal je het hart er uit.  

Onze tweede huiskavel ligt aan de andere kant van het spoor. Daar halen we het gras weg en brengen dat naar de koeien. Helaas kunnen we het spoor niet óver met onze grote kudde koeien. Ook kunnen we niet ónder het spoor door. Dat is veel te duur gebleken. De basis van ons bedrijf zijn deze beide huiskavels. Dat is meer dan de helft van ons bedrijf waar we zo van houden. Als we niet meer bij dit tweede huisperceel kunnen komen omdat er een weg ligt, dan is ook dat einde verhaal.